Paramotor forum.NL

Alfred, dank voor de snelle reactie.

Door dit weertype wil het nog wel eens gebeuren dat mensen op de tocht zitten. Met een verkoudheidje tot gevolg. In dat geval zou je niet willen dat de buis van Eustachius door ontstekingsresten verstopt komt te zitten.
Deze buis gaat bij het slikken even open. Waardoor er lucht aan- of afgevoerd wordt. Op die wijze houdt de buis van Eustachius de luchtdruk aan weerskanten van het trommelvlies gelijk.
Uit eigen waarneming komt het nog wel eens voor dat niet iedereen hiermee bekend is. Of daar te makkelijk mee om gaat. Vandaar mijn posting.

Wellicht nog een extra belangrijke toevoeging:
Als de omgevingsdruk lager wordt (bij klimmen dus), dan gaat de lucht relatief gemakkelijk uit je middenoor via de buis van Eustachius naar buiten. Slkken of je kaken heen en weer bewegen wil nog wel eens helpen als de lucht toch in je middenoor blijft zitten.

Als de omgevingsdruk weer hoger wordt (bij dalen), dan moet de lucht weer via de buis van Eustachius naar binnen. Hier kan "klaren" (je neus dichthouden en dan druk zetten) helpen. Doe dit echter heel voorzichtig, want je kun zo je trommelvlies eruit blazen.

Van belang is om te weten, dat lucht veel moeilijker weer je middenoor in te krijgen is, dan dat het er uit gaat.
Als klimmen nog net gaat, dan zal dalen wellicht niet meer lukken met alle gevolgen van dien. Ben dus hééééél voorzichtig.

Overigens kun je vergelijkbare problemen met je sinussen (voorhoofdsholtes) krijgen. Een verwaarloosde verkoudheid en daarbij veel stijgen en dalen kan leiden tot chronische voorhoofdsholte ontstekingen.

It's far better to be on the ground wishing to be in the air, than to be in the air wishing to be on the ground.

Nog een schrale troost voor Kruk: afgelopen periode driemaal voor niets naar het veld gereden. Te veel wind op de betreffende lokatie, die 's avonds niet ging liggen. Het was zelfs te gortig voor grondoefeningen.

Groetjes,

Frank

Ik had werkelijk waar nooit verwacht dat het ooit nog eens een leerzaam forum zou worden.

Frank,

Wat dit jaar betreft is het inderdaad vreemd weer, zeker wat de wind betreft. Laten wij hopen dat het een uitzondering betreft.

Alfred en ik waren gisterenavond gewoon te lamlendig om te vliegen dus hebben we meer dan drie uur in de jacuzzi gezeten.

Onder het genot van een alcoholische versnapering en een respectabel kaasplankje, opgeluisterd met wat bitterballen van bovengemiddelde kwaliteit, hebben wij wat gereminisceerd over de afgelopen vluchten.

Hoewel wij niet gespeend zijn van enige theoretische kennis, kan het nooit kwaad wat tijd te besteden aan het voorkomen van o.a. incommensurabiliteit.

Gelukkig bleek na langdurig vorsen en zowel empirisch- als longitudinaal onderzoek dat wij nog steeds uit hetzelfde paradigma putten.

Volgens Descarte is geluk een keuze.

Nu moet ik alleen nog leren te denken opdat ik ooit eens zal bestaan.

Cogito ergo sum.

( de warmte doet mij geen goed )

Hoi Yvin,

Toeval bestaat niet en geluk dwing je af. Als het te veel waait, dan ga ik zeilen en zit ik heel gelukkig op mijn bootje. Waait het te weinig voor zeilen, maar te veel voor paramoteuren, dan ga ik hardlopen of mountainbiken. Lukt ook dat niet, zoals nu vanwege een onweersstoring, die langsgetrokken is en er nog meer in het vat zit, dan zit ik heerlijk in mijn tuintje met mijn laptop op schoot en een bak druiven naast me te genieten van het uitzicht op de konijnen van mijn kinderen.

Er zijn ook momenten, dat ik aan het werk ben en ook dan geniet ik, want mijn werk is mijn hobby, mijn passie, mijn leven.

Carpe Canis, Carpe pollo, Carpe Diem (Pluk de hond, pluk de kip en pluk de dag).
Con domo plus homo (met melk meer mans)

Ik leef volgens het principe van het elfde gebod:"Gij zult genieten."

Om boos te kijken moet je zestig spieren in je gezicht gebruiken, voor een glimlach slechts twintig. Waarom zou je je vermoeien...

Cheers,

Frank

Memento vivre.