Beste Allen,
Toen ik nog in de Luchtmacht vloog hadden we regelmatig een crash. Dat was normaal, want dat hoorde bij het vak en was zelfs ingecalculeerd. Het hoorde bij de koude oorlog. De meeste ongelukken hadden te maken met laagvliegoefeningen om de radars te leren ontduiken. Ik vond het toen ook heel normaal, dat ik minimaal eens per jaar op een begraafplaats ergens in het land stond.
Twee opmerkingen werden altijd geplaatst: 1. Shit happens. 2. Who`s next.
Terugdenkend moet ik concluderen, dat het helemaal niet zo normaal was. Onlangs hoorde ik een oud generaal de opmerking op TV maken, dat elke jachtvlieger wel een verhaal zou kunnen vertellen, waarbij hij bijna gecrasht was. Dat klopt en dat geldt voor mij ook. Vaak was de oorzaak van een crash een domme fout. Maar wat is een domme fout als je met 450kts aan het laagvliegen bent. `Pilot error` werd dat vroeger genoemd. Tegenwoordig spreekt men van `contributing factors´. Het was toen gebruikelijk, dat aan het eind van de dag een `dag debriefing´ gehouden werd. Tijdens deze debriefings kwam alles op tafel. Laten we het de voorloper van de `just culture`noemen, die we vanuit de KNVvL ook in willen gaan zetten. Je mocht alles vertellen, ook als je iets opgekloot had. Als het jou kon overkomen, dan kon het een ander ook overkomen.
Het is erg goed, dat we benoemen wat we niet goed doen. Pim gaf daar een uitstekend voorbeeld van. Laag over het water vliegen met een pootje door het water ziet er prachtig uit, maar wie durft de persoon of elkaar aan te spreken als we vinden, dat een bepaald vluchtuitvoering niet kan. Misschien had deze vlieger wel voorzorgsmaatregelen genomen, misschien ook niet. Maak het bespreekbaar. Bij de spectaculaire video`s op internet van parapenters die complete aerobatic shows boven water vliegen zien we nooit de rescue boten die klaar liggen. Echt pro`s hebben die echter wel klaarliggen.
Onlangs over de radio gehoord, dat iemand niet wilde dat een ander dichtbij kwam vliegen omdat hij geen reserve bij zich had. Heel goed, dat deze vlieger zo eerlijk was en een extra veiligheidsmarge inbouwde, omdat hij een andere veiligheidsmarge op de grond achtergelaten had. Er kwam de nodige discussie op de radio. Hopelijk is het gesprek op de grond verder gegaan.
Zo zijn er wellicht meer kleine en grote voorbeelden. Onlangs is er een vlieger verbaliseerd omdat de papieren niet in orde waren. Nou ja, niet in orde. De paramotor in kwestie was niet ingeschreven, geen BVI, SBVL, geen registratie, etc. Formeel is dit een misdrijf. In de ogen van bepaalde vliegers gaat dit te ver, net als opmerkingen over laagvliegen en laag boven water vliegen, het niet in orde hebben van je kit, etc.
Ik ben er van overtuigd, dat het incidenten zijn en zeker geen structurele omvang heeft. En toch, als elke gebreveteerde paramotorvlieger eens in de vijf jaar een overtreding begaat, hoe klein ook, dan praat je toch over 40 incidenten per jaar, eens in de anderhalve week.
Een incident leidt zelden direct tot een ongeluk, maar de combinatie van factoren, zoals het laagvliegen boven water met een transportdop op je tank kan leiden tot een ongeluk. Contributing factors... De 7P´s: Proper Preflight Planning Prevents Piss Poor Performance.
Onze luchtsport is zeer veilig. Juist door elkaar te wijzen op ongewenst en gewenst gedrag kunnen we onze luchtsport niet alleen nog veiliger maken en houden. Het zorgt er ook voor, dat onze sport bij de burger geaccepteerd blijft. De drempel is bij ons heel erg laag. Voor een enkele vlieger mogelijk te laag. Het getuigd van zeer goed vliegerschap elkaar te ondersteunen. Het is van groots belang, dat instructeurs vanaf het begin cursisten wijzen op hun verantwoordelijkheid. Cursisten spiegelen zich vaak aan de instructeur. De toekomst hebben we zelf letterlijk in de hand. Samen Sterk!
Als laatste een situatie, die we allemaal kennen. Je komt op je veld en je vindt de wind eigenlijk net te hard. Je wacht een half uur en het waait nog steeds hetzelfde. Je zet een schermpje op en kan het goed beheersen, maar de wind is naar jouw inschatting nog steeds te hard. Na anderhalf uur toch nog maar eens proberen, maar geen verandering in de wind.... Na twee uur besluit je om het toch maar even gaan proberen. Een mooie achterwaartse start, prima vlucht, beetje turbulent. Achteraf blijkt het heel goed gegaan te zijn. Heel herkenbaar toch? Waarom ben je niet meteen gegaan? De verlopen tijd zorgde ervoor, dat je veiligheidsmarges in gaat leveren. Werd het onveilig? Eigenlijk weet je het niet, want de vlucht is veilig verlopen. Deze situatie zie je ook bij het oversteken van een weg. Het is eigenlijk te druk, maar na vijf minuten kan het ineens met een sprintje wel. Heel menselijk.
De vliegregels, die we hebben gaan niet alleen over veilig vliegen, maar ook over verantwoord vliegen (omgeving en milieu, etc). Het gaat dus verder.
Veel vliegplezier!!
Frank
_________________ PH-9C5 Fresh Breeze Thorix 130 Swing Powerplay Scorpio 26 Time flies: http://www.frankmoorman.nl
Frank Moorman
|