|
Ondertussen is het maart 2012. Na in november 2011 te zijn gestart met de paramotoropleiding, was ik nog niet de lucht in geweest. Wel had ik veel groundhandling geoefend. Het weer had natuurlijk ook niet echt meegezeten de afgelopen periode. Maar afgelopen woensdag 21 maart was het dan eindelijk zover, ik zou voor de eerste keer de lucht ingaan! Ergens aan het eind van de middag stonden we op een veld bij Oss. Het was een prachtige zonnige dag met een zacht gelijkmatig briesje, ideaal weer voor een eerste vlucht.
Eerst maar eens de paramotor opbouwen, proefdraaien, etc. Ondertussen hadden mijn zenuwen alle tijd om - ondanks al het oefenen - toch behoorlijk onrustig te worden. Vervolgens alles klaargelegd op de startplek. Glider mooi neergelegd. Harnas aan. Motor om. Oh nee, toch nog even uit, de reserve moet er eerst even aan, was ik vergeten... Motor weer om. Glider aankoppelen. Moest ik nou eerst de stuurtokkel pakken en dan binnendooor de A-risers, of toch buitenom? Wat zit die gashendel in de weg zeg, hoe zal dit ooit gaan lukken??? Dan nog een portocheck. Gelukkig is Mike er om me met eea te helpen, je moet toch best op erg veel dingen letten.
Rond 1730 is het dan eindelijk zover. Na een allerlaatste check van Mike krijg ik een GO. Enkele stappen naar voren, glider komt mooi op, even kijken, staat goed, A-risers los en rennen. "Half gas" hoor ik in de koptelefoon, meer rennen, en dan "vol gas!". Wat een power (en torque) heeft die motor zeg. Na 10-15 passen voel ik ineens geen grond meer onder mijn voeten. Met een kurkdroge mond zie ik de aarde langzaam onder me wegzakken. "Vol gas erop en rechte koers houden" geeft Mike aan. Eng is het niet, maar wel onwerkelijk dat je daar ineens in je eigen vliegmachine hangt. Als ik wat hoogte heb een flauwe bocht naar rechts en verder klimmen, hoewel ik het best eng vind om de gashendel vol open te houden, hoe zal de glider reageren? En had ik mijn beenbanden eigenlijk wel goed vastgemaakt? Ik heb nog niet het vertrouwen en het gevoel, dat zal nog moeten komen. Door alle indrukken heb ik nog niet de tijd genomen om in mijn zitje te gaan zitten. Dat wordt ook nog best een klus. Kan ik met mijn linkerhand wel zomaar de tokkel loslaten om mezelf in mijn zitje te helpen, of gebeurt er dan iets raars? Uiteindelijk lukt het me, maar ik heb nog best een tijdje nodig om mezelf helemaal naar achteren in mijn zitje te werken zodat ik fijn zit. Nu maar lekker naar achteren geleund en genieten van het uitzicht. Wow, wat is dit gaaf!
Na 20 minuten vliegen vind ik het wel prima voor de eerste keer, het landen wil ik niet te lang uitstellen omdat ik daar best een beetje tegenop zie. Het valt gelukkig erg mee. Als een volleerd verkeersleider praat Mike me naar binnen, helpt me de juiste aanvlieghoogte te vinden. Dan klinkt het "motor uit". Op 20 mtr "kom maar uit je zitje, armen hoog houden, niet te veel corrigeren en finale koers houden". De aarde komt toch nog best snel op me af. Toch weet ik te wachten met eerste deeel vd flare totdat Mike dit aangeeft, naar mijn gevoel pas erg laat. Maar de landing is uiteindelijk zacht, en ik hoef slechts met een knie naar de grond om mezelf op te vangen. Toch best wennen met dat gewicht op je rug.
Al met al een onvergetelijke ervaring die smaakt naar meer.
Groeten,
Jaco
_________________
Jaco Janse
PH-9Y1
Fresh Breeze Solo 220
Ozone Indy
_________________
|
Aanmelden
Registreren
FAQ
Zoeken
...
)