Het gras was wel erg lang in Rijkevoort maar mijn "eigen" tugveld in Beugen was in een maisakker veranderd. Toch ging de start prima en met een goed uur landen Arjan en ik bij Jacques op zijn veld in Heteren. Een flinke groep leerlingen druk in de weer, leuk gezicht, ik zag dat je met een trike ook prima met de motor uit kan landen, handig voor straks als ik met mijn opvouwklapstarter aan het testen ga. Maar nu eerst een proefrondje met de Top 80 vliegen, daarom waren we naar Jacques gevlogen. Wat direct opviel was het "geringe" gewicht waar het eigenlijk ook om begonnen was. Met één hand til je zo'n motor makkelijk op. Verder had de motor een lage ophanging in tegenstelling tot mijn vertrouwde Snapje die ineens meer op een Snap leek. Door de lage ophanging voel je nu ook eens wat ze met tork bedoelen, mijn Snap kent dat verschijnsel niet. De start ging niet helemaal vlekkeloos omdat ik de gashandel uit mijn vingers liet glippen toen ik mijn risers los liet. Geen probleem maar het koste wel een paar extra stappen om in de lucht te komen. Stijgen ging zeker zo goed als ik gewend ben. In de lucht een paar keer goed aan mijn tokkels getrokken om te voelen hoe de Top 80 in de bocht aan voelt. Ook gas los en daarna volgas maar eens een paar keer geprobeerd. Eigenlijk ging het allemaal prima al moet ik wel toegeven dat ik moet wennen aan de lage ophanging. Sportief noemen ze die en natuurlijk ben je daar ook snel aan gewend. Bij de landing moest ik kiezen: stop ik nu bij mijn eigen Snapje bij de windzak of vlieg ik naar de auto van Jacques. Ik koos voor mijn Snap en liep het hele eind met de Top 80 op mijn rug naar de auto. Ach met al die kilo's minder ging dat eigenlijk prima. Op de trip terug had een ballon boven Wijchen erg veel moeite om een landingsplek te vinden omdat de wind het erg rustig aan deed. Wij landen weer in het hoge gras van Rijkevoort. Het was een mooie vlucht met mijn eigen Snapje en een hele leuke kennismaking met de Top 80. Moet toch eens vragen waar die 80 op slaat want die Top "Snap" ik wel.
Op de voettocht van de zak naar de auto had ik nog puf genoeg voor een selfie.
