Ik rijd motor al jaren. Hoop racers gehad en op ben op veel circuits geweest. Jaar of 5 wedstrijden gereden op de supermotard. Ook op de weg de meest vreemde capriolen uit gehaald. (Jaja weet het) Ik had juist niet zo heel veel angst in het begin. Wel gezonde spanning maar meer ook niet. Ben toen in m'n 'lestijd' een keer mee geweest om in het buitenland te vliegen. Dat was super leuk. Iedereen aan te raden. In m'n enthousiasme ging ik er heen met de veronderstelling dat ik einde van de week loopings kon maken en andere trucjes... Totdat ik een keer een "momentje" had, zoals we dat met racen noemen. Ik ging door mijn eigen toedoen haast negatief. Gelukkig heeft Jurg zoals altijd alles in de gaten en riep in m'n oor. De schrik zat er wel in even. Ben toen wel na een half uur meteen de lucht weer in gegaan om de schrik niet te laten winnen zeg maar. Samenvattend, vanaf toen is het besef wel gekomen dat het eigenlijk niet niks is, vliegen. Met racen kan je de grindbak in of een uitloop strook pakken. Dat heb je niet. Met dat in het achterhoofd geniet ik iedere keer van het vliegen! En inderdaad ff pissen van te voren.
|