Voor meerdere van ons weet ik,dat we ons wel eens afvragen hoe hoog kan ik nu komen met een scherm met paramotor.
In Italy vliegen we in een droppings gebied voor para's zodoende kon ik eens lekker klimmen en mijn nieuwe Wankel-motor op de proef stellen.
De eerste keer klom ik tot 3300 meter en vond het wel goed voor die dag.
Het is echt even wennen van 1000 meter tot 2500 meter en dan voel je echt dat je heel klein wordt,en voelt het ongewoon als je normaal
kruist tot 350 meter. Na 2500 maakt het niet zoveel meer uit en ga je op de automatische-piloot.
Frappant is het als je van de één luchtlaag in de andere komt die 180 graden de andere kant op gaat met 60 km h verschil

dan gebeurt
er wel wat in je scherm.
De dagen er na ben ik nog een paar keer boven de 4000 meter geweest, met een top van 4400 meter.
Van zuurstofgebrek heb ik niets gemerkt, wel dat je scherm sneller reageert op sturen vanwege sterk verminderde draagkracht.
Beneden hadden we een temperatuur van 32 graden en op 4400 meter was het nog steeds 5 graden plus (en dat schijnt redelijk uniek te zijn).
De motor hield zich geweldig en vertoonde geen kuren en ik zag geen ijsafzetting op de Bing, wel was het vermogen afgenomen met 400 toeren,
maar ik had genoeg over om nog verder te klimmen, alleen mijn innere stemmetje zij dat 4400 wel genoeg was.
Als je dan je motor uitzet en je suist stilletjes naar beneden, dan valt het echt sterk op dat er gevoelsmatig bijna niet door die laatste 1200 meter is te komen.
Hij zweeft maar en zweeft maar......dan maar weer een spiraaltje trekken om eindelijk weer eens beneden aan te komen.
Een bakje koffie is dan ook 2 keer zo lekker viel me op

........zou ik dan tocht een zuurstofgebrek hebben gehad......of gewoon een koffie te kort
Het smaakt naar meer dus wie-weet hoe hoog we nog eens gaan,.......maar dan ook eens met de nieuwe polini 190 met wel 76 kg stuwdruk
Sportieve groet, jacques