Paramotor forum.NL

Beste allen,

Graag wil ik jullie wijzen op het volgende:

Gisteren sprak ik op de Paraglidingbeurs een MLA vlieger (MLA Delta Trike), die bij de invoering van de RBML zijn artikel 14 veld omgezet heeft naar een luchthavenregeling (LHR). Het betreft eigen grond achter zijn huis.
Ik heb hem geholpen bij de omzetting.

Een LHR is voor drie jaar geldig. Daarna moet hij verlengd worden, zo ook bij bovengenoemde vlieger.
Hij heeft bezoek van de provincies gehad. De vlieger had het afgelopen jaar, vanwege slecht weer en ook technische problemen met zijn MLA, aanmerkelijk minder gevlogen, dan voorgaande jaren.
De ambtenaar stelde vanwege het verminderde gebruik voor om een TUG aan te vragen. Een LHR verlenging kon ook aangevraagd worden, maar dat was veel werk. De vlieger, die niet veel van de wet en regelgeving weet informeerde mij over de gang van zaken.

Zojuist heb ik met de behandelend ambtenaar van de betreffende provincie gesproken.
Zij was op de hoogte van de situatie.
Er was inderdaad aangeboden om de vlieger vanwege verminderd vliegen een TUG aan te laten vragen. Een LHR mocht overigens ook.
Van belang bij een LHR was wel, dat "nut en noodzaak" aangetoond diende te worden.

Ik heb haar duidelijk gemaakt, dat ik de gang van zaken niet behoorlijk vind.
Voor een recreatieve activiteit is het aantonen van "nut en noodzaak" niet mogelijk. Er is immers, buiten genot van de luchtsport, geen nut en ook geen noodzaak.
Ze gaf aan, dat het eigenlijk niet zoveel uitmaakte of het nou een TUG of LHR zou worden.
Daar was ik het niet mee eens.

Ik heb haar de grootste verschillen uitgelegd:
1. LHR: melding achteraf, 50 vluchten per jaar, drie jaar gelding. Meerdere vliegers, meestal tot 1 + 3 gastvliegers per dag (vergelijkbaar met oude artikel 14 regeling).
2. TUG: 24 uurs melding vooraf, 2 starts en landingen per dag, 12 dagen per jaar (totaal dus maximaal 24 vluchten per jaar als er daadwerkelijk op alle dagen twee maal gevlogen wordt. Anders minimaal 12 vluchten.), slechts één kalenderjaar geldig.

Voor de aanvrager zit er weinig verschil in de procedure.
Voor de provincie zit er een groot verschil tussen. Dat werd door de ambtenaar ook toegegeven.
Een TUG is immers een ontheffing, die zo uitgegeven kan worden.
Een LHR is een vergunning, die veel ambtelijke en administratieve lasten met zich meebrengt.

Samengevat:
Het excuus wordt gebruikt dat "nut en noodzaak" aangetoond dient te worden.
De provincie probeert de aanvrager een TUG aan te smeren, waardoor de lasten voor de provincie minimaal worden.
Helaas hebben we binnen de paramotorwereld dezelfde ervaringen. De TUG is de standaard geworden, terwijl volgens hoofdstuk 8 van de Wet luchtvaart voor luchtvaart, die gebruik maakt van terreinen niet zijnde luchthavens bij structureel gebruik luchthavenregelingen opgesteld dienen te worden.
Het IPO heeft besloten, dat er bij 12 dagen of minder pas sprake is van tijdelijk en uitzonderlijk gebruik. Meer is derhalve dus structureel.

Aangezien de meeste luchthavenregelingen nu aan de drie jaarlijkse verlengingen zitten is de kans erg groot, dat bovenstaande onbehoorlijke truc meer uitgehaald gaat worden.

Een leuke anekdote ter illustratie hoe creatief provincies kunnen zijn:
De ballonvaarders zijn per 1 juli 2010 vrijgesteld van de verplichting een LHR te hebben. Een LHR is voor structureel gebruik. Als je als ballonvaarder een locatie incidenteel gebruik maakt, dan moet je alsnog een TUG aanvragen. Je bent immers door de vrijstelling heel formeel gezien alleen voor structureel vrijgesteld.
Je leest het echt goed. Gebruik je een locatie veel (>12 dagen per jaar), dan ben je als ballonvaarder vrijgesteld, bij incidenteel gebruik (<12 dagen per jaar) moet je de mallemolen van de TUG aanvraag in.
Het gaat hier dus niet om de bescherming van de burger o.i.d., maar om puur juridisch gefriemel.

Veel vliegplezier!!!

Frank